Prawidłowy rozwój dziecka w 33. miesiącu życia (co powinno niepokoić?)
10 maja 2022
Twoje dziecko pod koniec 3. roku życia jest niemal całkowicie samodzielne. W 33. miesiącu nieźle posługuje się łyżką i widelcem, co na pewno przyda mu się w przedszkolu. Jeśli planujesz wziąć udział w rekrutacji przedszkolnej, zobacz, jak mądrze przygotować dziecko do zmiany.
Dziecko pod koniec trzeciego roku życia jest już bardzo samodzielne. Samo wyjmie sok z lodówki, samo wyrzuci skarpetki do kosza z praniem, a nawet samo złoży swoje ubranko – oczywiście po swojemu. To nie dzieje się samo przez się. Duża w tym zasługa rodziców, którzy wiedzą, jak uczyć dziecko samodzielności.
Gdy twój dwuipółlatek nieźle posługuje się łyżką i widelcem, warto zadbać o wspólne rodzinne obiady. Bez problemu ugotujesz je, uwzględniając zasady diety dla dzieci na 2. i 3. rok życia. Nie podawaj malcowi ciężkostrawnych potraw typu: paprykowe leczo, bigos, łazanki, bo może się to zakończyć ostrym bólem brzucha dziecka. Układ pokarmowy niespełna trzylatka jest już na tyle rozwinięty, że świetnie radzi sobie z trawieniem nawet nierozdrobnionych pokarmów.
Rady dla rodziców:
W zamian za zjedzony obiadek nie przekupuj dziecka słodyczami, ani nie zajmuj jego uwagi włączonym telewizorem. Te sposoby, choć na krótką metę skuteczne, mogą doprowadzić do tego, że bez migoczącego ekranu lub obietnicy słodkiego deseru dziecko będzie zawsze odmawiało jedzenia. Wypróbuj inne sposoby, by dziecko chciało jeść.
Pilnuj nie tylko tego, ile dziecko je, ale przede wszystkim, czym go karmisz (zobacz, jakie produkty nie powinny się znaleźć na talerzyku dziecka). Od zdrowej diety zależy nie tylko zgrabna sylwetka, ale też sprawny układ odpornościowy dziecka.
Twoje dziecko wkracza w wiek przedszkolny. Jeśli jeszcze nie jest przedszkolakiem, już teraz warto je dobrze przygotować do przedszkolnego debiutu. Oczywiście najważniejsza jest kontrola potrzeb fizjologicznych, a tuż za nią umiejętność samodzielnego jedzenia. Ale niemal tak samo ważna jest także przyzwyczajenie się malucha do nieobecności rodziców (zobacz, jak przygotować dziecko do rozłąki) i swoboda w kontaktach z nieznajomymi – zarówno dziećmi, jak i dorosłymi. Trzylatki zazwyczaj są skrępowane w kontaktach z obcymi, jednak po kilku chwilach powinny oswoić się z nową sytuacją i odzyskać swobodę.
Druga połowa trzeciego roku życia to nie jest jeszcze właściwy czas pierwsze przedszkolne przyjaźnie lub miłości. W 33 miesiącu dziecko nie ma potrzeby posiadania własnego, jednego jedynego przyjaciela – zdecydowanie preferuje zabawy grupowe. Najściślejszą więź nadal czuje z mamą, a w kolejce do jego serca ważne miejsca zajmują ulubione zabawki (zobacz, co warto wiedzieć o ukochanych zabawkach dziecka). Z taką samą tkliwością co pluszowym zwierzakiem, malec zajmuje się małym traktorkiem, czy spychaczem i bardzo mocno protestuje, gdy ktoś ośmieli mu się zasugerować, by zamiast nich, ułożył na poduszce lalkę lub misia.
Rady dla rodziców:
Podczas zabaw w piaskownicy stopniowo zmniejszaj kuratelę nad dzieckiem. Upewniwszy się, że maluch ma z kim się bawić, a zabawek wystarczy dla całego towarzystwa, usiądź nieopodal na ławce. Nie interweniuj w dziecięce kłótnie, dopóki nie usłyszysz odgłosów prawdziwej awantury.
Pomóż maluchowi bawić się z innymi dziećmi, plac zabaw, piaskownica to dobre miejsce, by dziecko ćwiczyło umiejętności społeczne, które przydadzą mu się w przedszkolu (zobacz, jak pomóc dziecku, by odnalazło się w grupie).
Pod koniec trzeciego roku życia dziecko najprawdopodobniej zaczyna już rozpoznawać niektóre literki, umie już przeliterować jedno proste słowo (swoje imię lub ulubione: „mama"), a także sprawnie posługuje się zaimkami osobowymi („ja", „ty", „on" oraz spójnikami - „i", „lub", „albo"). Niektóre maluszki w wieku przedszkolnym są zafascynowane nauką czytania.
Dwuipółlatek swobodnie posługuje się nie tylko czasownikami i rzeczownikami, ale także przymiotnikami. Te ostatnie staną się w tym okresie bardzo potrzebne, ponieważ właśnie teraz maluch poznaje pierwsze kolory. Dzięki tej cennej umiejętności może samodzielnie sortować przedmioty nie tylko według kształtu, ale i barwy oraz układać proste, duże puzzle z charakterystycznym rysunkiem (jeszcze nie dla niego monotonna kolorystycznie układanka z morskim widoczkiem).
Puzzle dla dwuipółlatka powinny być kolorowe i składać się z maksymalnie kilku elementów. W sklepach internetowych znajdziesz wiele ciekawych modeli. Nam bardzo przypadły do gusty te:
Nie ingeruj w dziecięce zabawy. Upodobania i fantaje małych dzieci różnią się od dorosłych wyobrażeń, dlatego nawet jeśli zabawy twojego dwuipółlatka wydają ci się niezrozumiałe, nie staraj się ich przekształcać, tak aby stały się – według ciebie – racjonalne. Zamiast podsuwać piękną lalkę w miejsce podartej chusteczki higienicznej, którą dziecko uwielbia się bawić, doceń dziecięcą kreatywność (poznaj sposoby na obudzenie w dziecku kreatywności.)
Jeśli twoje dziecko nie przejawia zainteresowania nauką czytania i pisania, nie warto rozpoczynać edukacji. Zbyt wczesne podjęcie nauki może przynieść więcej szkody niż korzyści. Na pewno warto codzienne czytać dziecku książki (zobacz, co czytać dziecku).
Nie chce się myć. Być może mycie stało się dla dziecka nudną czynnością. Wystarczy odpowiednio zmienić podejście do tej czynności, a nauka zasad higieny okaże się łatwiejsza niż myślisz.
Je w kółko to samo. W ostatnim kwartale 3. roku życia dziecka jedzenie może stać się jednym z największych problemów dla jego rodziców: dziecko może odmówić innych pokarmów niż np. ulubiony jogurt lub zupka. Maluch w tym wieku ma już wyraźnie sprecyzowane upodobania smakowe (sprawdź, co smakuje dziecku) i biada temu, kto zechce je lekceważyć! Jeśli spróbujesz mu podać nieznany lub nielubiany pokarm, twój skarbek zaciśnie mocno wargi i odmówi w ogóle jedzenia. Zobacz, jak przemycać warzywa do diety dziecka.
Przeklina. Dwuipółlatek miewa jeszcze kłopot z formułowaniem okrągłych, wielowyrazowych zdań, co nie przeszkadza mu jednak z powtarzaniu brzydkich wyrazów, z którymi się gdzieś zetknie. Przekleństwa fascynują dzieci pod każdą szerokością geograficzną. Maluch z upodobaniem wymawia te niezrozumiałe dla siebie słowa, która budzą wśród dorosłych tak wiele emocji. Od twoich reakcji zależy, jak szybko się z tym uporasz (zobacz, co robić, gdy dziecko powtarza brzydkie słowa).
