Etapy nauki chodzenia

Tradycyjne otulacze odchodzą do lamusa Dziecko, które ostatnich 9 miesięcy spędziło w łonie matki, doskonale czuje się, gdy jest szczelnie opatulone. Każdy, kto po raz pierwszy owinął płaczące niemowlę kocykiem lub tradycyjnym rożkiem, pamięta swoje zaskoczenie – to naprawdę działa! Niestety nie jest to rozwiązanie idealne. W klasycznym otulaczu lub po zawinięciu dziecka w kocyk ma ono najczęściej rączki wzdłuż ciała lub skrzyżowane na piersi. Nie jest to dla niego ani wygodne, ani naturalne. Niemowlęta lubią bowiem trzymać rączki w górze lub dotykać nimi twarzy. W ten sposób samodzielnie się uspokajają. Na tym wady się nie kończą. Przy zbyt ciasnym owinięciu kocyk może uciskać nogi i biodra, przyczyniając się do ich nieprawidłowego rozwoju. Nie mówiąc już o możliwości przegrzania. Gdy zrobimy to za luźno, dziecko oswobodzi się, a tkanina może stwarzać dla niego realne zagrożenie. A więc – otulać czy nie otulać? Absolutnie tak! Rozwiązaniem wszystkich tych problemów jest Otulacz Swaddle UP . Poznaj TRZYETAPOWY SYSTEM SNU i zadbaj o komfortowy sen swojego malucha.  Etap 1 - jak u mamy Otulacz Swaddle UP™ dedykowany jest maluszkom od urodzenia do około 4 miesiąca życia. Charakteryzuje się przede wszystkim unikatowym kształtem. Został zaprojektowany tak, aby podtrzymać u dziecka uczucie przebywania w łonie matki. Choć jego rączki są szczelnie otulone, może trzymać je w górze i sięgać nimi do twarzy, w celu naturalnego samouspokojenia. Koniec z wierceniem się, wyswobadzaniem oraz płaczem w wyniku unieruchomienia i przebudzenia. Etap 2 – pierwszy krok do samodzielności Gdy dziecko zacznie już samodzielnie przekręcać się na brzuch (a niektóre maluchy robią to już po drugim miesiącu życia!), czas na zmianę otulacza. Przejściowy Otulacz Swaddle UP ™ 50/50 jest idealnym rozwiązaniem dla niemowląt, które potrzebują już więcej swobody....

Być może niecierpliwisz się, rozmyślając, kiedy dziecko zacznie raczkować. Pamiętaj jednak, że dla niemowlaka, który dopiero niedawno nauczył się trafiać dłonią w drugą dłoń, raczkowanie to nie lada sztuka. Aby zacząć raczkować, dziecko musi dźwignąć pupę do góry, ustawić ręce równolegle do siebie, unieść jednocześnie dłoń i przeciwległą nogę i nie upaść przy tym na buzię. To nie jest łatwe. Nie da się nauczyć dziecko raczkować, ale można zachęcać niemowlę do raczkowania. Pomogą specjalne spodnie do raczkowania, przydatne są także maty oraz nakolanniki. Kiedy dziecko raczkuje? Dziecko zwykle powinno zacząć raczkować między 8. a 11. miesiącem życia. Zanim jednak zacznie ono raczkować, długo się do tego przygotowuje. Najpierw zaczyna od turlania się, potem przychodzi kolej na pełzanie i kołysanie się w pozycji na czworaka w przód i tył. Przenoszenie ciężaru ciała w przód i w tył, na prawo i na lewo daje niemowlakowi ważne informacje o pozycji ciała. Dopiero kiedy maluch nauczy się kontrolować swoją pozycję, zacznie raczkować do tyłu albo kręcić się wokół własnej osi. Wreszcie ruszy w wybranym przez siebie kierunku. Zatem to, w jakim wieku dziecko zacznie raczkować – czy nastąpi to bliżej 8. czy 11. miesiąca życia – zależy od tempa jego rozwoju. Na pytanie, kiedy dziecko raczkuje, jest też inna odpowiedź poza tą, że wtedy, kiedy jest do tego gotowe. Aby niemowlę zaczęło raczkować, musi mieć do tego warunki i motywację. Malcowi potrzebna jest przestrzeń , w której ma miejsce do raczkowania. W kojcu raczej nie zechce tego robić. Trzeba więc malucha umieszczać na podłodze i podsuwać mu w pewnej odległości od niego zabawki. Pomaga też zachęcanie dziecka do podejścia do rodzica. Zwykle okres raczkowania trwa przez ok. 3 miesiące. Kiedy dziecko opanuje raczkowanie do perfekcji, porzuci je bez żalu i zacznie coraz częściej...

Chodzenie wydaje się najprostszą czynnością pod słońcem. Spacerujemy, maszerujemy, stąpamy tanecznym krokiem, nie poświęcając tym czynnościom szczególnej uwagi. Tymczasem to wcale nie jest takie proste. Chodzenie wymaga silnych, prawidłowo napiętych mięśni (i to nie tylko nóg, ale też grzbietu, klatki piersiowej itd.), rozwiniętego zmysłu równowagi i wystarczająco dojrzałego, sprawnie działającego układu nerwowego. Krok po kroku Jak dziecko uczy się tej trudnej sztuki? Stopniowo! Na początek musi zacząć kontrolować swoje ciało: najpierw głowę, potem tułów, ręce, a końcu nogi. A to musi troszeczkę potrwać! Choć jedne smyki uczą się chodzić szybciej, a inne później, wszystkie przechodzą te same fazy rozwojowe. Autorzy książki „Pierwsze 365 dni życia dziecka”, Theodor Hellbrügge i J. Hermann von Wimpffen, przedstawiają je tak: - 1. miesiąc. Maleństwo już… „chodzi”. Gdy weźmiesz je pod paszki i postawisz na stole, zacznie „maszerować” – opierać o podłoże to jedną, to drugą nóżkę. To chód automatyczny, odruch, po którym już niedługo nie pozostaje nawet ślad. I dobrze, bo tylko jego zniknięcie umożliwia dziecku naukę prawdziwego chodzenia. - 3. miesiąc. Dziecko zgina nóżki. Gdy próbujesz postawić malucha na podłodze, zegnie nogi, jakby chciał „uciec” podłożu. - 5. miesiąc. Brzdąc prostuje nóżki. Postawiony na podłodze (i trzymany pod paszkami) ma proste nogi. Potrafi nawet na sekundę czy dwie przejąć ciężar swojego ciała. Z każdym dniem radzi sobie coraz lepiej. - 7. miesiąc. Malec sprężynuje. Na przemian zgina i prostuje nóżki, odpychając się od podłoża. I bardzo mu się to podoba! - 9. miesiąc. Dziecko trzymane przez mamę lub tatę za obie rączki potrafi już stać. Umie to robić nawet przez dłuższą chwilę! - 10. miesiąc. Brzdąc z radością podciąga się do pozycji stojącej. Robi to, trzymając się...